تنهایی سخته مرگه

?- وضعیت انگشت شست:وضعیت انگشت شست ،از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است چرا که روی کل وضعیت دست راست تاثیر گذار است و در مورد هنرآموزان مبتدی ،اهمیت آن دوچندان می شود. بدین دلیل که انگشت شست بیش از حد به سمت داخل دست متمایل شود،ضربه های دیگر انگشتان ،منجر به برخورد با آن می شود که همین موجب بر هم ریختن حرکت تمامی انگشتان خواهد شد . این موضوع به خصوص زمانی آشکار می شود که شما در حال یادگیری وضعیت باز می باشید که حرکت پی گیر و منظم انگشتان ،از اهمیت زیادی برخوردار است .

در هر دو وضعیت باز و بسته ،حرکت انگشت شست از بند پایه ،یعنی متصل به کف دست آغاز می شود.در ضربات تیراندو ،حرکت انگشت شست طوری ست که یک دایره کوچک فرضی را ترسیم می نماید . این حرکت در ضربات آپویاندو ،عینا صورت می گیرد ،با ایت تفاوت که دایره فرضی ،اندکی بزرگ تر می باشد. به یاد داشته باشید که حرکت انگشت شست از بند راس انجام نپذیرد و وضعیت دست نیز ثابت باقی بماند.

?- شکل و فرم ناخنها:

شکل و فرم ناخنها ،مهمترین عامل ایجاد صدای مطلوب بوده و به طور غیر مستقیم ،روی وضعیت دست راست ،تاثیر می گذارد.هم واره بخاطر داشته باشید که انگشت دست ،ظاهری متفاوت از یکدیگر دارند و در نتیجه ناخنها نیز از شکل و حتی جنس و چنگالی متفاوت برخوردارند.

به رغم نظرات و عقاید بسیاری که در زمینهی شکل و فرم دهی به ناخنها وجود دارد ،نمی توان گفت که کدام یک صحیح و غلط است . اما به طور کلی دو فرم و شکل برای ناخنها در نظر گرفته شده:  ?- ناخنهای گرد   ?- ناخنهای زاویه دار

ناخنهای گرد کمک می کند تا مچ دست صاف تر قرار گیرد .همان طور که قبلا بدان اشاره شد ،نوازنده مختار است که از گوشه سمت چپ ناخن (معمولی ترین روش) و یا از گوشه ی سمت راست (روش فرانسوی) بهره ببرد که در هر دو مورد ،شکل ناخنها را گرد می کنند. ناخن زاویه دار به دلیل شکل خاص خود ،از سطح تماس بیشتری با سیم برخوردار است و کمک می کند تا وضعیت دست راست اندکی به سمت چپ نوازنده متمتیل شود. با توجه به شکل ناخنها بدیهی است که نوازنده از گوشه ی سمت چپ ناخن خود می تواند استفاده کند.

علت آنکه برخی از نوازندگان از ناخن زاویه دار استفاده می کنند،در صدای گرم و مطلوبی است که توسط آن می توان ایجاد کرد .حتی آن عده که ناخنهای نرم و انعطاف پذیر دارند، ترجیح می دهند زاویه ی ناخنهایرا اندکی بیشتر بنمایند .این بدان دلیل است که سطح تماس ناخنها با سم ،افزایش می یابد و همین سسب می گردد تا احتمال شکستن ناخنها ،به حد اقل برسد .

ایراد عمده ای مه این عمل به دنبال دارداین است که سیم در سطح تماس بیشتری از ناخنها قرار می گیرد و در نتیجه زمان بیشتری طو ل می کشد تا سیم، سطح ناخن را طی نموده و رها شود.البته آنچه مد نظر است در حد چند دهم ثانیه صورت می پذیرد.

به طور کلی، شکل و طول ناخنها ،بسته به روش های آموزشی مختلف و انحنای طبیعی آن،متفاوت است.برای مثال اگر به نک انگشتان خود نگاه کنید در می یابید که هر یک از ناخنها ی دست ،دارای انحنای طبیعی متفاوتی هستند.

همان طور که در تصویر مشاهده می کنید .ناخنهای i  و m  ،تفاوت بارزی با یکدیگر دارند . به همین دلیل این دو را توسط سوهان ، شکل دهید تا هر سه ناخن علی رغم انحنای متفاوتی که دارند ،از سطح تماس یکسانی با سیم برخوردار باشند.

به رغم آنچه که گفته شد با سطح وسیعی از نظرات روبرو هستیم . اما اهمیت این امر در آشنا ساختن نوازنده با اساس کار است .شما خود در مرور زمان با کسب تجربه در خواهید یافت که بهترین وضعیت کدام است البته فراموش نکنید که آزمون و خطا در این زمینه ،نقش اصلی را به عهده دارد.

-   ناخن و نوک انگشت :استفاده از ناخنها در نواختن گیتار ممکن است تا حدی سبب سردر گمی شما گردد. چرا که اغلب تصور بر این است که تنها ناخنها عامل ایجاد ارتعاش در سیم و در نتیجه تولید صدایند. در حقیقت ، گرفتن سیم، موضوعی جدا محسوب می شود و ناخن فقط سیم را رها می کند.

هنگامی که انگشتان به طور صحیح رو سیم قرار گرفته و آماده نواحتن ضربه است ، همزمان ناخن و نوک انگشت سیم را لمس می کنند. در حقیقت انگشتان سیم را گرفته و در همان زمان ناخنها آن را رها می کنند و ضربه ای نواخته می شود.در این میان دو نکتهی بسیار مهم وجود دارد:?- اگر ابتدا نوک انگشت سیم را لمس کند ،سبب توقف ارتعاش سیم شده و در نتیجه نتها منقطع به گوش می رسند.و برعکس اگر ابتدا ناخنها سیم را لمس کنند ،از برخورد ناخن و سیم مرتعش صدای نا مطلوب و جرینگ ما نندی به گوش می رسد. پس به خاطر بسپارید که هم زمانی گرفتن سیم و رها کردن آن توسط انگشت و ناخن ،از اهمیت بسزایی برخوردار است . اما در این بین اختلاف نظرهای گوناگونی وجود دارد تا آنجا  که آندریاس سگویا نوازنده شهیر گیتار کلاسیک معتقد به استفاده از ناخنها بوده تا استفاده از نوک انگشتان برای نواختن سیمها .امروزه بسیاری از نوازندگان گیتار کلاسیک از ناخن استفاده نمی کنند حتی برخی زه طبیعی را به کار می برند که لازم به توضیح است که این روش مختص (فرانسیسکو تارگا) و شاگردان وی می باشد که اغلب از وضعیت بسته استفاده می کنند . به رغم  وجود این روش و نوازندگان معتبری که از آن پیروی می کنند اغلب نوازندگان در نهایت از ناخن استفاده می کنند. این بدان دلیل است که در روش استفاده از ناخن صدای بلند تر و طنین بیشتر و متنوع تری می توان ایجاد کرد که البته این موضوع، در سالن های کنسرت امروزی ،اهمیت خود را از دست داده و  تاثیر بسزایی ندارد.

امیوارم این مبحث مورد توجه قرار گرفته باشد...

 

تشریح این وضعیت بسیار آسان است .شکل وضعیت طوری است که هنگامی که از بالا به آن نگاه کنیم مثلثی مشاهده خواهید کرد که اضلاع آن را متشکل از انگشتان p  وi  و سیم می باشد.(شکل ?)